Κώστας Τσιναρίδης
Τα έργα του κ Τσιναρίδη είναι εμπνευσμένα μέσα από την τραγική πραγματικότητα των ημερών μας, όπου για τα γενεσιουργά της αίτια, παίρνει κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις. Τα διακρίνει το κίνητρο της λυτρωτικής και παραινετικής χρησιμότητας. Μία τέχνη με ηθικά, ανθρωπιστικά και φιλειρηνικά μηνύματα.
Ο καλλιτέχνης έχει 10 χρόνια που, παράλληλα με τις ακτινογραφίες της Ιατρικής, ακτινογραφεί και τον «εκσυγχρονισμένο» και ακρωτηριασμένο άνθρωπο του καιρού μας.
Τα συστατικά υλικά που συνθέτουν την τέχνη του, είναι τα λάδια με πινέλο, με σπρέι και με σύριγγα Η θεαματική του εξ επαγωγής από τα κακά πολιτικά δρώμενα, τον οδήγησε σαν ευπαθή δέκτη του νέου τραγικού περίγυρου, στην προσαρμογή της αδρά εντυπωσιακής και συγκινητικής νεοτερικής ζωγραφικής. Διαμόρφωσε έτσι τα μπλε, καφέ και σκούρα χρώματα, το προσωπικό δικό του ύφος. Οι επιδράσεις που δέχτηκε είναι κύρια από τον Πικάσο, το Ζογγολόπουλο κι από τα δραματικά και βιωματικά γεγονότα της ζωής. Θέλει να ανήκει σε σχολή σουρεαλισμού. Όμως, αν εμβαθύνει και εξετάσει ο μυημένος κι ο ειδήμονας την τέχνη του σφαιρικά, θα ξεκρίνει ότι, ο κ Τσιναρίδης πετυχαίνει μια ενότητα στοιχείων ρεαλισμού και υπερεαλισμου. Οι παραστάσεις του είναι τολμηρές κι έχουν δραματικά υπόβαθρα, που προσπορίζουν συναισθηματική καλλιέργεια. Σημαντικά γνωρίσματα της τέχνης του είναι η αλλοτρίωση, η απογύμνωση, η υπαρξιακή αγωνία το «άδειασμα» του «εκσυγχρονισμένου» ανθρώπου από τα ιδανικά και τις αξίες του πολιτισμού, ο διασυρμός του σε αδιέξοδα, σε αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού, σε ανεγκέφαλη κι αόρατη για πολλούς δέσμια πορεία μιας προβατοποιημένης κοινωνίας. Η αφαίρεση σκέψης, ηθικής συνείδησης και βούλησης, αντικαθρεφτίζουν συμβολικά τον κενό άνθρωπο, σαν ένα έρμαιο υποδόπιο των ισχυρών της γης, που του έχουν αφαιρέσει κάθε προσωπικότητα και οντότητα.
Ο κ Τσιναρίδης, ενώνει με πλατιές διαστάσεις, ισχυρό κι αξιοθαύμαστο παραστατικό τρόπο, συμπυκνωμένη και συμβολική την τραγωδιακή εποχή μας, με την πρωτότυπη ζωγραφική του, σε μορφή και περιεχόμενο. Ο κάθε πίνακας του, έχει βαθύτερο νόημα, που συγκινεί και διεγείρει ηθικές συνειδήσεις, για τα κοινωνικά προβλήματα των δύστυχων λαών που βρίσκονται κάτω από το ζυγό του άγριου καπιταλισμού. Είναι μια τέχνη που υποβάλει το φιλότεχνο κοινό και του χαρίζει γόνιμα συναισθήματα, κεντρίζει τη σκέψη. προβληματίζει και κάνει τον κοινωνό της να αναλογίζεται τη σκληρή μοίρα που του επιβάλουν, το χαμένο νόημα της ζωής, τα βάσανα του σήμερα και την αβεβαιότητα του αύριο.
Λάμπρος Μάλαμας
